پروتز روی زانو
قطع عضو روی زانو
این نوع قطع عضو از نظر جمعیتی تعداد کمتری بین سایر قطع عضوها دارد . با قطع و بریده شدن کمتر استخوان و عضلات ( نسبت به قطع عضو بالای زانو )، کنترل و بالانس عضلانی بهتری در مفصل ران ایجاد می شود و معمولا توانایی تحمل وزن از انتها در این سطح قطع عضو وجود دارد. علاوه بر این وجود برجستگی های استخوانی ران خود می تواند باعث ایجاد تعلیق آناتومیک در پروتز روی زانو شود.
اما طول بلند اندام قطع شده باعث جلوگیری از هماهنگ شدن محور حرکتی زانوی پروتزی با محور حرکتی زانوی آناتومیک می شود. علاوه بر این از نظر زیبایی و عملکردی و انتخاب قطعات محدودیت ایجاد می کند.
برای آشنای با انواع سیستم تعلیق پروتز زیر زانو اینجا کلیک کنید
مزیت های قطع عضو روی زانو نسبت به بالای زانو
- تحمل وزن انتهای دیستال به علت وجود سطح مفصلی
- بهبود کنترل به خاطر بازوی اهرمی بلندتر
- انتهای پیازی شکل به علت برجستگی کندیلهای استخوان ران باعث ایجاد تعلیق آناتومیک در پروتز می شود.
- لبه های پروتز ساخته شده پایین تر از سطح ایسکیوم ( استخوان نشیمنگاه ) قرار می گیرد و راحتی نشستن و آزادی حرکات مفصل ران افزایش می یابد.
- به طور کلی قطع عضوهای روی زانو نسبت به قطع عضوهای بالای زانو عملکرد بهتری دارند ، راه رفتن سریع تر ، مصرف انرژی کمتر و پوشیدن پروتز مقداری راحت تر است.
معایب قطع عضو روی زانو
- به خاطر طول بلند استامپ نمی توان محور حرکتی زانوی پروتز را با محور حرکتی زانوی طبیعی منطبق کرد.
- طول بلند پروتز محدودیت انتخاب قطعات پروتز را باعث می شود .
- دردناک بودن کشکک زانو ، درد و یا حساس بودن پوست بر روی بر جستگی های استخوانی استامپ های لاغر از دیگر مشکلاتی است که هنگام ساخت پروتز روی زانو ممکن است با آن مواجه شویم .
- زیبایی کمتر نسبت به پروتزهای بالای زانو
پروتز روی زانو
جهت ساخت پروتز برای یک قطع عضو روی زانو برای بار اول ابتدا قدرت عضلانی ، دامنه حرکتی ، بافت اندام باقیمانده و قابلیت تحمل وزن از انتهای دیستال را مورد بررسی قرار می دهیم . توانایی مریض در پوشیدن سیستم های مختلف پروتزی مورد ارزیابی قرار می گیرد.
سپس وجود یا عدم وجود کشکک زانو و برجستگی های استخوانی کندیلهای استخوان ران و پوست این نواحی مورد بررسی قرار می گیرد.مورد بعدی بافت نرم بالای کندیلهای استخوان ران است که در بعضی افراد به علت سفتی بافت یا عدم تحمل فشار در این ناحیه امکان استفاده از تعلیق آناتومیک وجود ندارد و بایستی که از سیستم دیگری جهت تعلیق استفاده شود.
برای آشنای با پنجه کربنی soleus برای فعالیت بالا اینجا کلیک کنید
انواع تعلیق پروتز روی زانو
تعلیق آناتومیک مهمترین تعلیق پروتز روی زانو است. اما به طور فزاینده ای محبوبیت خود را از دست داده است.
تعلیق آناتومیک نیاز دارد که بسیار دقیق در قسمت بالای کندیلهای استخوان ران فیت شود چرا که در بلند مدت می تواند موجب آتروفی در آن قسمت شود.وجود فشار در قسمت بالای کندیلهای استخوان ران ، باعث از بین رفتن بافت نرم در بالای کندیلها و ایجاد تعلیق آناتومیک می گردد. ولی تعلیق آناتومیک همیشه اجازه مقداری حرکت پیستونی استامپ ( اندام باقیمانده ) درون سوکت را می دهد واین حرکات امنیت و اطمینان قطع عضو در تعلیق پروتز را به مخاطره می اندازد.
استفاده از سیلیکون لاینر برای تعلیق ، حرکات پیستونی در نتیجه آسیب های ناشی از آن را از بین می برد . اما به علت طول بلند استامپ ( اندام باقیمانده ) نمی توان از سیستم پین و قفل استفاده کرد در نتیجه استفاده از سیستم های رینگ دار بهترین گزینه برای این سطح از قطع عضو می باشد.
مفاصل و پنجه های قابل استفاده برای پروتز روی زانو
اگر چه همه انواع مکانیسم های زانو ممکن است برای این نوع پروتز استفاده شوند اما فقط تعداد کمی مفاصل چند محوری مختص پروتز روی زانو طراحی شده است . به علت طول بلند استامپ و جلو زدن زانو و عدم هماهنگی محور حرکتی زانوی پروتزی با زانوی آناتومیک بهتر است که در پروتز روی زانو از مفاصل زانوی چند محوری استفاده شود.
محور حرکتی زانو در مفاصل چند محوری در بالا وپشت محور زانو قرار می گیرد در نتیجه تطابق بشتری با زانوی آناتومیک دارد. علاوه بر این جلو زدن زانوی پروتزی را به حداقل می رساند.تقریبا همه انواع پنجه های پروتز بسته به وزن ، سطح فعالیت قطع عضو و نوع مفصل زانو می توانند استفاده شوند.
جهت تعیین وقت مشاوره رایگان برای انتخاب قطعات و سوکت مناسب اینجا کلیک کنید .
منبع : Atlas of Amputation and Limb Deficiencies Fourth Edition
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.